என் தமிழ் தப்பு பண்ணாது….

தமிழின் தலை நிமிர்வு

செம்மொழி என்று சொல்லப்பட்ட போது கூட அடையாத சந்தோசத்தை நான் இன்று பெற்றேன். தமிழ் என் தாய்மொழி என சொல்லி பெருமிதத்தால் நெஞ்சு நிமிர கண்கள் நனைந்தது.

இத்தனை வலுவானதா என் மொழி, என என் உணர்வு விம்மியது.................நடந்தது இதுதான்.

சமீபத்தில் ஒரு சந்திப்பில் அவர் சொன்னார். என் தமிழ் தப்பு பண்ணாது….

என்ன…என்ன….!!!! இந்த வார்த்தை பிரயோகம் மிகவும் விநோதமாக உள்ளதே…. ஏதோ அசட்டையாய் கேட்டுக் கொண்டிருந்த நான் எங்கோ சிக்கியிருந்த மனதை காதுகளுக்கு திருப்பி ஒலிகளை உள் வாங்கத் துவங்கினேன். கேட்பவற்றை பற்றிய சிந்தனையில் இப்போது மனம் இருந்தது.

அவர் சொன்னார்… ‘என் தமிழ் தப்பு பண்ணாது…. எனும் தீர்மானத்துடன் அணுகிய போது தான் என் ஆய்வு நிறைவை எட்டியது. சரி அப்படி என்ன ஆய்வு என்ற போது….

கிறிஸ்தவர்களின் இறை தூதர் பெயர் என்ன….

ஜீசஸ்….. 

ஆம்…. ஆங்கிலத்தில் ஜீசஸ்…. ஆனால் அவரை இஸ்லாம் சகோதரர்கள் ஈசா என அழைக்கிறார்கள்… தமிழில் இயேசு… அல்லது யேசு நாதர்…. அதெப்படி ஒருவருக்கு வெவ்வேறு பெயர்கள்… ஏன் இப்படி என அவர் யோசித்த போது நடந்ததையே அங்கு அவர் குறிப்பிட்டார்.

இயேசு என்பதே அவர் பெயர். சரி பின் ஜீசஸ் என எப்படி ஆனது.

இயேசு, வாழ்ந்த காலத்தில் அங்கு பேசப்பட்ட மொழி…… நகரிபலிது என்பதே. நகரிபலிதுவில் எழுதப்பட்ட இவ்வார்த்தையை லத்தினிலில் மொழி பெயர்க்கலாம் என லத்தீன் அறிஞர்கள் அமர்ந்த போது யே…. எனும் ஒலி அமைப்பு இல்லாததால் ஜே… எனும் ஒலி அமைப்பால் மொழி பெயர்த்து விட்டனர். அதுவும் போக, லத்தினிலில் எந்த ஒரு பற்பதத்தையும் ‘எஸ்’ எனும் எழுத்தில் முடிப்பது வழக்கம்… என்னதான் ‘எஸ்’ போட்டு எழுதினாலும்…. பின்னர் நம்மிடம் சொல்லுவார்கள்…. ‘எஸ்…. சைலண்ட் ஃப்ளீஸ்….’ என… 


பாருங்களேன்... பாரி எனும் ஊரை எழுதும் போது, லத்தின்காரர்.... எஸ்.... போட்டு எழுதிவிட்டு..... பின்னர் எஸ் சைலண்ட் ஃப்ளீஸ் என்றார்கள்... யெஸ்... யெஸ்... என சொல்லிவிட்டு... யார் கேட்டார்கள் அதை........... எஸ்!!!! சேர்த்து சொல்லி... நம்மவர்கள் எல்லாம் இன்றும் அதை பாரிஸ் எனத்தான் அழைக்கிறார்கள்....

எனவே யேசு என ஒலி எழுப்ப வேண்டிய பதம் ஜேசு என எழுதப்பட்டு…. எஸ் சைலண்ட் ஆக இருந்தது….

லத்தினிலில் எழுதப்பட்ட இந்த வார்த்தை பதத்தை ஆங்கிலிக்கன் முறைமையில் மொழிமாற்றம் செய்ய….. முயன்ற போது… எஸ்…. சைலன்ஸ் எல்லாம் மறந்து போய்….. ஜீசஸ் என ஆனது……

அடேயப்பா, ஒரு வார்த்தை எப்படி யெல்லாம் உருமாறி, உருவாகி இருக்கிறது… என சிந்திக்கும் போது வியப்பும் ஆச்சரியமும் படருவதை தவிர்க்க முடியவில்லை….

ஆனாலும் சரியான உச்சரிப்பில் தமிழில் அப்பெயர் அழைக்கப்படுவது ஆச்சரியமாக இருக்கிறது. அன்பரின்... என்னோட தமிழ் எப்பவும் தப்பு பண்ணாது எனச் சொல்லும் அன்பும் நம்பிக்கையும் என்னவோ செய்கிறது.

ஒலி ஒரு மொழியில் ஆற்றும் பங்கை நினைக்கும் போது அதன் வீரியமும் அவசியமும் புரிகிறது…. சில ஆதிவாசி பழங்குடியினரால் பேசப்படும் மொழிகள் ஏன் பரவலாக பேசப் படவில்லை… சில மொழிகள் மாத்திரமே பரவுகிறதே… அது ஏன் எனும் வினாவுக்கு கூட விடை கிடைக்கும் அந்த பாதை கண்ணுக்கு தெரிகிறது…. 

மொழி…. அதன் பணி குறித்த பரிமாணங்கள் விளங்குகிறது... 

ம்…. எது எப்படியோ….இப்போதும்… அடிக்கடி…. அந்த வார்த்தைகள் மட்டும்…. காதில் ஒலித்து கொண்டே இருக்கிறது… அதில் ஒரு சுகம் தெரிகிறது….

‘என் தமிழ் தப்பு பண்ணாது………….’